პროდუქტები

1. საზოგადოების მიერ შეძენილი მეთიცილინ-რეზისტენტული Staphylococcus aureus ინფექციების სიხშირე საგანგაშო ტემპით იზრდება.ეფექტური მკურნალობა ისტორიულად მოიცავდა ადრეულ დებრიდაციას და ანტიბიოტიკების მიღებას.ეს კვლევა შემუშავებული იყო იმისთვის, რომ პერსპექტიულად განისაზღვროს ემპირიული თერაპიის ეფექტურობა ხელის ინფექციების მკურნალობაში. პერსპექტიული რანდომიზებული კვლევა ჩატარდა I დონის საოლქო საავადმყოფოში.ხელის ინფექციით დაავადებულმა პაციენტებმა მიიღეს ემპირიული ინტრავენური ვანკომიცინი მიღებისას ან ინტრავენური ცეფაზოლინი.შედეგების თვალყურის დევნება მოხდა ინფექციის სიმძიმის, შესაბამისი კლინიკური პასუხის და ყოფნის ხანგრძლივობის გამოყენებით.ხარჯ-ეფექტურობა გამოითვალა მთლიანი ღირებულების გამოყენებით თითოეული პაციენტისთვის ორივე ჯგუფში.ჩატარდა სტატისტიკური ანალიზები. კვლევაში ჩართული იყო ორმოცდაექვსი პაციენტი.ოცდაოთხი რანდომიზირებული იყო ცეფაზოლინზე (52.2 პროცენტი) და 22 (47.8 პროცენტი) ვანკომიცინზე.არ იყო სტატისტიკური განსხვავება მკურნალობის ღირებულებას (p <0.20) ან ყოფნის საშუალო ხანგრძლივობას (p <0.18) შორის ჯგუფებს შორის.ცეფაზოლინზე რანდომიზებულ პაციენტებს ჰქონდათ მკურნალობის უფრო მაღალი საშუალო ხარჯები იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც რანდომიზებულნი იყვნენ ვანკომიცინზე (p <0.05).უფრო მძიმე ინფექციების მქონე პაციენტებს ჰქონდათ მკურნალობის უფრო ძვირი საშუალო ხარჯები (p <0,0001) და ყოფნის საშუალო ხანგრძლივობა (p = 0,0002).კვლევის დასასრულს, საზოგადოების მიერ შეძენილი მეთიცილინ-რეზისტენტული S. aureus-ის სიხშირე ავტორთა საოლქო საავადმყოფოში აღმოჩნდა 72 პროცენტი, რამაც გამოიწვია ინსტიტუციური განხილვის საბჭოს მიერ კვლევის ნაადრევად შეწყვეტა მაღალი სიხშირის გამო. შემდგომი რანდომიზაციის გამორიცხვა. მეთიცილინ-რეზისტენტული S. aureus-ის შესაბამისი ადრეული მკურნალობა საბოლოოდ არ არის დადგენილი.არ გამოვლენილა განსხვავება შედეგში ცეფაზოლინის და ვანკომიცინის, როგორც პირველი რიგის აგენტის გამოყენებით.

2. ინტრავენური პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების გამოყენებისა და ტექნიკური დახვეწის გზით ჭრილობების შეხორცების გაუმჯობესებასთან ერთად, იდაყვის პოსტოპერაციული ინფექციები ნაკლებად გავრცელებულია, მაგრამ მაინც ხდება იდაყვის არჩევით ოპერაციებში.ამ კვლევის მიზანი იყო ვანკომიცინის პროფილაქტიკური გამოყენების უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შეფასება საოპერაციო ადგილას, რათა შემცირებულიყო ინფექციის შემთხვევები პოსტტრავმული ხისტი იდაყვების ღია გამოშვების შემდეგ. 272 ​​ასეთი პაციენტის რეტროსპექტული მიმოხილვა 4 წლის განმავლობაში. პერიოდი შესრულდა.საკონტროლო ჯგუფში (93 პაციენტი) ჩატარდა მარტივი პროფილაქტიკა სტანდარტული ინტრავენური ანტიბიოტიკებით;ვანკომიცინის ჯგუფში (179 პაციენტი), ვანკომიცინის ფხვნილი შეტანილი იქნა უშუალოდ ჭრილობაში დახურვამდე სტანდარტული ინტრავენური პროფილაქტიკის პარალელურად. სულ მცირე 6 თვის შემდგომი დაკვირვების შემდეგ, საკონტროლო ჯგუფს აღმოაჩნდა 6 ​​ინფექცია (6.45%; ნდობა). ინტერვალი: 2.40%-13.52%) შედარებით არცერთთან (0%; ნდობის ინტერვალი: 0-2%.04%) ვანკომ იცინის ჯგუფში, რაც იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება (P = .0027).ვანკომიცინის ფხვნილის პირდაპირი გამოყენებისას არ იყო დოკუმენტირებული არასასურველი ეფექტები. ვანკომიცინის ფხვნილის ადგილობრივი გამოყენება შეიძლება იყოს პერსპექტიული საშუალება იდაყვის პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკისთვის იდაყვის გათავისუფლების შემდეგ პაციენტებში იდაყვის პოსტტრავმული სიმტკიცე.